Democratie is een hoogtepunt van beschaving maar staat voortdurend bloot aan het gevaar van chaos. Te gemakkelijk wordt democratie als een vanzelfsprekendheid gezien. In het artikel worden drie spanningen geschetst waardoor de democratie onder druk staat. Dat zijn: 1)spanning als gevolg van grote machtsverschillen, 2)spanning door verschil van mening en 3) spanning als gevolg van negatieve communicatie. Politiek die de democratie wil beschermen, moet erop toezien dat groepen in de samenleving voldoende erkenning krijgen. Anders loopt de spanning te hoog op.

Van verpleegkundigen wordt verwacht dat zij de kwaliteit van hun zorgverlening objectief meten aan de hand van kwaliteitsindicatoren. Het scoren van de kwaliteitsindicatoren ervaren veel verpleegkundigen als een last. Deze meetlast wordt doorbroken wanneer verpleegkundigen weten en ervaren wat het nut is van een kwaliteitsindicator en wanneer zij de ruimte hebben om zelf te bepalen wanneer meten relevant is. Ondertussen is het van belang om oog te hebben voor de niet of moeilijk meetbare kwaliteit van de verpleegkundige zorg, zoals bejegening, luisteren en observeren.

De Bond tegen vloeken wil een boodschap vertellen. Dit doel kan alleen worden bereikt wanneer deze boodschap goed is afgestemd op het publiek. De vraag die dan vaak wordt opgeworpen is of men tijdens deze afstemming niet teveel water bij de wijn heeft gedaan. Het is een dilemma waarmee veel christelijke organisaties worstelen. Dit artikel doet verslag van een transitietraject dat de Bond tegen vloeken heeft doorlopen om tot een nieuwe communicatiestrategie te komen.

De professionele zorg voor oncologische patiënten is vooral gericht op diagnosestelling en behandeling met de focus op somatische zorg en medicatie. Na de medische behandeling krijgen patiënten thuis vaak ondersteuning van huisarts en/of thuiszorg op het gebied van bijvoorbeeld wondzorg en medicatie. Onbekend is hoeveel aandacht daarbij is voor psycho-sociale zorg. Uit onderzoeken is gebleken dat de behoefte aan psycho-sociale zorg niet altijd wordt onderkend.

Prospective adoptive parents who take part in a Dutch adoption assessment procedure are asked to write down their life stories. In this article we examine how information from the life stories is deleted, selected and transformed into a topic to talk about in an assessment interview and/or to write about in a recommendation record.

The objective of this study is to contribute towards understanding how welfare and justice discourses become apparent in institutional conversations where social workers involved in child protection have dual professional identities: that of helper and of gatekeeper. In this article we analyse a specific conversational practice in a particular child protection context: social workers asking questions about hypothetical situations in interviews with prospective adoptive parents.