Een belangrijke motivatie om ons met wetenschappelijke verankering bezig te houden is ons voorgehouden door Nagy zelf. Hij heeft zich in zijn werk bezig gehouden met de beschrijving van zijn praktijk. Hij verhield zich tot andere onderzoekers en dat alles vanuit de motivatie: wat is helpend voor de patiënten, hoe wordt hun lijden verlicht. De vrucht van zijn onderzoekende geest bestaat uit het omvangrijke werk, het contextuele gedachtegoed, waarmee hij ons verrijkt heeft. Nagy zocht naar „evidence‟ naar dat wat werkzaam is in de hulpverlening. Zijn werk laat zich ook lezen als een ontwikkelingsgeschiedenis van zijn denken. Aandacht voor de wetenschappelijke ontwikkeling betekent: aandacht voor de kwaliteit van werken en daarmee in diepere zin: het betekent recht doen aan hen, die onze hulp zoeken.
