'Voor je kinderen is het een proces van keuzes maken, voor ons een proces van loslaten.’ Arjan is vader van drie dochters. Elise, Joanne en Alieke. Twee dochters hebben hun opleidingen inmiddels afgerond en de jongste gaat tijdens een tussenjaar naar het buitenland.
'Je zit onbewust snel vast in je eigen wensdenken of ideeën over je kind. Zo wilde ik dat Elise, de oudste, op een bepaalde school ging studeren, omdat ik dat een goede school vond. Achteraf gezien was het veel beter geweest als ze juist in een andere omgeving terecht was gekomen. Joanne zei juist dat ze bewust niet naar die school wilde. Het is een goede school, maar ze wilde juist iets anders.’
'Als eerste leer je luisteren en op je handen zitten. Maar voor mij is dat erg lastig. Ik heb echt last van beroepsdeformatie. Vanuit mijn werk als HR-manager ben ik veel bezig met loopbaan en carrières en het is dan heel natuurlijk dat ik in allerlei scenario's denk.'
'Het is gewoon heel snel duidelijk dat je ene kind het andere kind niet is. Het klinkt stom om te zeggen, maar soms realiseer je je dat te weinig. Zo heb ik er bij Elise - achteraf gezien- te dicht op gezeten, terwijl Alieke duidelijk uitsprak dat we niet te veel moesten pushen. Het is haar proces en zij heeft de regie.'
Achteraf denk ik dat ik te weinig rekening hield met de persoonlijkheden van mijn kinderen. Mijn drie meiden verschillen echt heel erg en hebben allemaal een andere aanpak nodig. Er is geen one size fits all.'
