What if religion was taken more seriously during the Iranian revolution in 1979? There are scholars who argue that it would have made a difference in international relations. These so-called ‘religionists’ argue that religion has unfortunately been neglected by International Relations. In their view, religion has never disappeared and it could even be argued that religion has seen a resurgence since the late 1960s. Why, therefore, has religion not been incorporated into theories of international relations? This book provides a critical reconstruction of the position of these religionists.

In de wereld van vandaag spelen zowel technologie als religie een belangrijke rol. Toch worden ze niet vaak in één adem genoemd. Hebben ze desondanks iets met elkaar te maken? Zijn er interacties tussen technologie en religie? Wat is de rol van religie in onze hedendaagse technologische cultuur? Dat zijn de vragen waarop in dit proefschrift een antwoord wordt gezocht.

In de pleegzorg of gezinshuiszorg draait het om het opvangen van kinderen in het pleeggezin of gezinshuis. Maar hoe zit het met de eigen kinderen? Wat is volgens hen de waarde van het pleeg- of gezinshuisbroer of -zus zijn? Wat helpt deze kinderen om in evenwicht te blijven? Om deze vragen te beantwoorden hebben we gesproken met acht ‘biologische’ jongeren uit pleeggezinnen en gezinshuizen.

Cornelis Veenhof (1902 – 1983), de vader van Jan, werd geboren in een Afgescheiden gezin in Doorn. Daar waar, naar een woord van Gerrit Achterberg, ‘godsdienst zwaar tegen de hanenbalken hangt’. Veenhof senior kon erover meepraten, hij tobde lang met de vraag naar de geloofszekerheid. Maar mede onder invloed van de in gereformeerde kringen befaamde hoofdonderwijzer A. Janse uit Biggekerke zou hij afscheid nemen van een te ver doorgevoerd ‘subjectivisme’. Janse wist daar als Zeeuw uit ondervinding ook genoeg van.

Jeugdleiders voerden in drietallen drie gesprekken over (1) hoe zij Jezus zien en hoe Hij heilzaam relevant is in hun leven, (2) wat zij hiervan belangrijk vinden dat jongeren ontdekken en hoe zij hen hierbij helpen en (3) hoe zij wat ze in de eerste twee gesprekken ontdekten kunnen versterken. Het voeren van de gesprekken werd door de deelnemers als bijzonder waardevol ervaren, ze willen dit vaker en met meer jeugdleiders doen.

In the emerging sustainable Human Resource Management (HRM) literature, advocating to ‘rehumanize’ and pluralize HRM, dialogue is put forward as a silver bullet to cope with paradoxical tensions and pluralist workforces. This conceptual paper aims to add to the sustainable HRM literature by examining the position and application of dialogue within sustainable HRM, using ideas and concepts from dialogue literature and complexity thinking.