In dit artikel wil ik onderzoeken wat hoop betekent voor de politieke praktijk. Om burgers bij de politiek te betrekken, is een perspectief van hoop nodig. Hoop is een motor voor maatschappelijk participatie. Burgers moeten het besef hebben dat hun stem ertoe doet en dat ze een reële bijdrage kunnen leveren. En ook politici zelf hebben hoop nodig. Om hun werk in het politieke bedrijf goed te kunnen doen, moeten ze een reële verwachting hebben dat hun inspanningen niet voor niets zijn. In het publieke debat lijken echter wantrouwen, cynisme en angst te overheersen.

De wereld is niet perfect. We weten het allemaal. Als mensen lopen we dikwijls tegen onze grenzen aan. Toch schemert daarvan maar weinig door in de verhalen die bedrijven, organisaties en politiek leiders ons vertellen. Ze spiegelen ons een werkelijkheid voor waarin we zelf niet hoeven te veranderen of waarin het ongemak van beperkte duur is.

Naastenliefde hoort bij het geven van christelijke zorg. Tegelijk weten christenen, als burgers van twee werelden, dat volmaakte ”shalom” wacht. Dat mag zorgmedewerkers inspireren om de vrede te zoeken voor de stad waarvan men nu burger is.

Een interview met Simon Polinder naar aanleiding van een boek mede van zijn hand over christelijke zorg in een nieuwe context.

Over hoop worden veel mooie dingen gezegd en geschreven. Hoop vormt de grondstof van ons bestaan. Hoop is gerichtheid op de toekomst, op ontwikkeling, op groei, op nieuw leven. Onze wereld is een hoopvolle wereld, ons bestaan een hoopvol bestaan. Maar… hoop komt niet alleen. De medaille van de hoop kent de keerzijde van de wanhoop. Een hoopvol bestaan getuigt van de hoop op een beter bestaan, op een uitweg uit de gebrokenheid van het hier en nu. Hoop is vaak zoeken naar signalen van hoop in een wereld die van het tegendeel getuigt.

Een eerste verkenning van blasfemie in relatie tot theologie als 'sprekend over God' door het Derde Gebod en de veroordeling van Jezus op basis van blasfemie.