In dit artikel wordt gereflecteerd op de verschillende ontwikkelingen rond het geloofsverhaal van de Nieuwe Kerk in Utrecht.

Sinds september 2017 mag ik als predikant de Nieuwe Kerk dienen, samen met ds. Lydia Kansen die nu zes jaar aan de gemeente verbonden is. Het is bijzonder om te werken in een groeiende gemeente. Op verzoek van de redactie van Inspirare zet ik wat observaties van de afgelopen twee jaar op papier. Wat hier volgt is míjn kijk op de kerk en haar uitdagingen. Ik hoop dat de ontwikkeling, waarin ik het werk van God herken, anderen inspireert.

In dit artikel wil ik onderzoeken wat hoop betekent voor de politieke praktijk. Om burgers bij de politiek te betrekken, is een perspectief van hoop nodig. Hoop is een motor voor maatschappelijk participatie. Burgers moeten het besef hebben dat hun stem ertoe doet en dat ze een reële bijdrage kunnen leveren. En ook politici zelf hebben hoop nodig. Om hun werk in het politieke bedrijf goed te kunnen doen, moeten ze een reële verwachting hebben dat hun inspanningen niet voor niets zijn. In het publieke debat lijken echter wantrouwen, cynisme en angst te overheersen.

De wereld is niet perfect. We weten het allemaal. Als mensen lopen we dikwijls tegen onze grenzen aan. Toch schemert daarvan maar weinig door in de verhalen die bedrijven, organisaties en politiek leiders ons vertellen. Ze spiegelen ons een werkelijkheid voor waarin we zelf niet hoeven te veranderen of waarin het ongemak van beperkte duur is.

Naastenliefde hoort bij het geven van christelijke zorg. Tegelijk weten christenen, als burgers van twee werelden, dat volmaakte ”shalom” wacht. Dat mag zorgmedewerkers inspireren om de vrede te zoeken voor de stad waarvan men nu burger is.

Een interview met Simon Polinder naar aanleiding van een boek mede van zijn hand over christelijke zorg in een nieuwe context.