Dit is een artikel uit de rubriek 'Wegen tot vernieuwing. Praktijk berichten uit gemeenten en parochies'. Het is een reflectie vanuit de praktische theologie op een artikel van René Visser. Hij beschrijft de zoektocht van de geloofsgemeenschap KenHem in de wijk. Zingeving, zorg en zaken doen komen hier bij elkaar.

In the context of changing values, practices and working arrangements, the worlds of journalism and art converge. Evaluating these professions in conflux and beyond their (supposed) opposing ideologies and discourses, remains both controversial and complex. Through a critical hermeneutic analysis, this paper highlights key areas of tension regarding the confluence of journalism and arts. It is argued that journalism is and always has been inextricably interwoven with the arts, a shared existence not limited to Western democracies.

Nederlandse versie:
Hoe staat het ervoor met de pioniersplekken die vanuit de Protestantse Kerk gestart zijn? Dit rapport geeft u een indruk. In deze tussenstand staan niet de cijfers centraal, maar zoomen we in op wat pionieren betekent in de concrete levens van mensen. We hebben onderzoek gedaan naar de sociale relaties en geloofsontwikkeling van bezoekers van pioniersplekken. Eerst zetten we op een rij waar nu pioniersplekken actief zijn, hoeveel mensen er betrokken zijn en waarom plekken soms ook weer stoppen.

In 2019 is onderzoek gedaan onder mensen die actief betrokken zijn bij een pioniersplek. In totaal zijn er 42 mensen geïnterviewd op 12 verschillende plekken. Wat brengt pionieren teweeg in mensenlevens? Daar wilden we graag een indruk van krijgen. Specifiek is er gekeken naar de invloed van de pioniersplek op de geloofsontwikkeling en op het sociale leven van mensen.

Kiezers denken ten onrechte dat ze op partijen stemmen. In werkelijkheid kent de Grondwet geen partijen, alleen volksvertegenwoordigers. Die dienen volgens de Grondwet het publiek belang van de hele samenleving en stemmen ook zonder last: coalitieakkoorden en andere afspraken zijn dus ondergeschikt aan het geweten en de individuele verantwoordelijkheid van iedere gekozen volksvertegenwoordiger. Op het stembiljet staan dan ook alleen maar kandidaat-volksvertegenwoordigers, geen partijen.

De ‘postsecular’ age van Jürgen Habermas biedt meer terechte ruimte voor religieuze en levensbeschouwelijke pluriformiteit dan betogen voor een besloten secularisme en een levensbeschouwelijk besloten publieke ruimte van iemand als Paul Cliteur. Habermas sluit bovendien beter aan bij de realiteit: in alle grote publieke debatten lopen seculiere en religieuze argumenten en stellingnamen door elkaar heen. De tegenstelling tussen seculier en religieus bestaat niet en is een onbruikbaar frame.