Wie zich zorgen maakt over de moraal van de jeugd moet niet in de eerste plaats kijken naar onderwijs en opvoeding, maar naar de wereld van de volwassenen, naar de dragende moraal van de samenleving. Daarbinnen worden onze kinderen groot. Onderwijs en opvoeding zijn slechts instrumenten in het doorgeven van die moraal. De samenleving moet de jeugd een oprechte moraal voorleven. Dat wil in onze tijd zeggen dat ze vraagtekens moet durven zetten bij haar eigen moraliteit. Daarmee is het een zaak van maatschappelijk en politiek belang.

Onderwijsvernieuwing zet leraren steeds meer onder druk.Velen hebben het idee dat de ruimte om hun eigen verhaal te vertellen steeds kleiner wordt. Zelfwerkzaamheid en voorgestructureerde onderwijsprogramma’s maken de bewegingsvrijheid steeds kleiner. Daarmee wordt het ook steeds moeilijker inhoud te geven aan het levensbeschouwelijk karakter van het onderwijs. In deze bijdrage probeer ik na te gaan hoe het onder de huidige omstandigheden invulling te geven aan de specifieke pedagogische verantwoordelijkheid van leraren binnen het katholiek en protestants-christelijk onderwijs.