Jarenlang konden studenten internationale betrekkingen studeren zonder ook maar een woord over religie te horen. Daarin komt langzamerhand verandering. Maar het is niet genoeg, want veel mensen die nu werken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, of andere diplomatieke posten of internationale functies bezetten, hebben nooit systematisch scholing gehad over religie en de rol die het speelt in de internationale politiek. Daarin moet verandering komen.

What if religion was taken more seriously during the Iranian revolution in 1979? There are scholars who argue that it would have made a difference in international relations. These so-called ‘religionists’ argue that religion has unfortunately been neglected by International Relations. In their view, religion has never disappeared and it could even be argued that religion has seen a resurgence since the late 1960s. Why, therefore, has religion not been incorporated into theories of international relations? This book provides a critical reconstruction of the position of these religionists.

Purpose:
The study aims to explain the communicative basis of conflicts in which actors stand in opposition in defining a negotiated situation and to deepen knowledge of environmental conflict development, in particular on how frames are (re)shaped through discursive choices in interaction.

Design/methodology/approach:
This study adopts an interactional approach to framing and 1) identifies the frames shaped and reshaped in four environmental debates and 2) analyzes how framing activities affect the course of the debates.

Wat is goed overheidsbeleid op onzekerheid of reflectie? Onzekerheid temperen is belangrijk in bestuur en beleid, maar dat kan ook ontsporen. Daarom betekent goed bestuur óók ruimte geven aan onzekerheid. Een christelijk wereldbeeld geeft inzichten voor meer ontspannen omgaan met onzekerheid. De noties certitudo, improvisatie en bescheidenheid staan daarin centraal. Samen vormen ze bouwstenen voor een post-seculier perspectief op bestuur in tijden van crisis.

Dit artikel onderzoekt de relevantie van het begrip ‘soevereiniteit in eigen kring’ dat honderdveertig jaar geleden is gemunt. Ten eerste wordt de politieke urgentie van soevereiniteit in eigen kring gepeild. Ten tweede wordt geschetst dat hedendaagse noties van netwerken en praktijken vergelijkbare intuïties bevatten. Ten derde worden bouwstenen aangeleverd die dit oude perspectief op ordening hanteerbaar maken.

Ruim een jaar na de uitbraak van de coronapandemie lijken we in een nieuwe fase van crisisbestrijding beland. Die kenmerkt zich door bekommernis om de vele tragische gevolgen van de aanpak van de pandemie. De komende tijd gaan we alle leed compenseren dat, onbedoeld uiteraard en misschien ook wel onvermijdelijk, is veroorzaakt door het op slot zetten van de samenleving. Daarvoor zijn herstelplannen in de maak, waarbij de overheid opnieuw toont diepe zakken te hebben.