Een gezinshuis is een kansrijke plek voor jeugdigen die niet meer thuis kunnen wonen. Toch gaat het bij veel plaatsingen mis. Een van de redenen is de complexe relatie tussen gezinshuisouders en ouders. Dit artikel laat zien hoe zij in hun dagelijkse interactie op constructieve wijze kunnen samenwerken.

Out-of-home placed children or adolescents can be placed in family-style group care, a promising alternative youth care setting. It provides children and Professional Foster Parents (PFPs) with the opportunity to create a continuous relationship. This relationship, in turn, is an important factor in building and maintaining attachment. Scientific literature shows that sensitivity and responsivity are crucial interactional elements for building and maintaining an attachment relationship, but little knowledge is available on how those concepts are displayed in mundane interactions.

In dit artikel presenteren we de uitkomsten van een grootschalig praktijkgericht onderzoek naar de relatie tussen gezinshuisouders en ouders van jeugdigen die niet meer thuis kunnen wonen. De volgende onderzoeksvraag was daarbij leidend: Welke aanpak om tot een constructieve samenwerkingsrelatie te komen tussen ouders en gezinshuisouders, in de zorg en opvoeding van een jongere die niet meer thuis kan wonen, kan worden ontleend aan theorie en praktijk?

De wegwijzer biedt gezinshuisouders en betrokkenen bij gezinshuizen praktische tips voor het omgaan met de uitdagingen die de Coronacrisis met zich meebrengt. Op basis van ervaringen van gezinshuisouders en betrokken organisaties zijn de lessen die geleerd zijn tijdens de lockdown beschreven. De informatie is gebaseerd op gegevens die zijn verzameld met een vragenlijst onder gezinshuisouders, aangevuld met interviews.

Toegevoegd is een infographic waarin de wegwijzer wordt samengevat.

De resultaten die in dit artikel gepresenteerd worden, zijn afkomstig van een grootschalig praktijkgericht onderzoek naar de samenwerking tussen ouders en gezinshuisouders rondom het opvoeden van jongeren die in een gezinshuis wonen en daar met een langdurig perspectief geplaatst zijn. In een gezinshuis zorgt een daarvoor opgeleide opvoeder voor een aantal pleegkinderen die professionele aandacht nodig hebben. Het gaat om jongeren met diverse vormen van persoonlijke problematiek waarvan het merendeel lijdt onder de gevolgen van posttraumatische stress en problemen in de hechting.

Dit artikel is gebaseerd op een kwalitatief explorerend onderzoek naar de betekenis van rituelen voor jongeren die wonen in de residentiële jeugdhulp. Gedurende zes aaneengesloten weken verrichtte onderzoeker participerende observatie binnen twee voorzieningen voor (vrijwillige) residentiële jeugdhulp en nam 20 half gestructureerde interviews af.