Een interview met Simon Polinder naar aanleiding van een boek mede van zijn hand over christelijke zorg in een nieuwe context.

Naastenliefde hoort bij het geven van christelijke zorg. Tegelijk weten christenen, als burgers van twee werelden, dat volmaakte ”shalom” wacht. Dat mag zorgmedewerkers inspireren om de vrede te zoeken voor de stad waarvan men nu burger is.

Dit is de lectorale rede uitgesproken bij de installatie van het lectoraat Zorg voor Voeding en Gezondheid. Op 1 januari 2018 is dit lectoraat gestart aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) met Willemieke Kroeze als lector. Dit lectoraat is verbonden aan de opleiding Verpleegkunde. Via praktijkgericht onderzoek wil dit lectoraat een bijdrage leveren aan de zoektocht naar hoe verpleegkundigen en praktijkondersteuners preventie in de zorg vorm kunnen geven, specifiek gericht op het bevorderen van gezond eten en drinken van thuiswonende zorgvragers.

Als (christen)arts kun je een belangrijke bijdrage leveren aan ‘zorg voor voeding’ en gezondheidsbevordering. Dat kan waardevol zijn voor de zorgvrager, maar helpt ook mee aan het bestrijden van problemen in de volksgezondheid. Hoe mooi zou het zijn als inspanningen van de arts bijdragen aan het gezond houden van mensen, zodat je als arts minder vaak voor zieken hoeft te zorgen. Als iedereen op zijn of haar plek in de samenleving een (kleine) bijdrage levert aan gezondheidsbevordering, dan kan er samen een verschil gemaakt worden, ook voor toekomstige generaties.

Voeding speelt een belangrijke rol bij de preventie en behandeling van ziekten. In de verpleegkundige basiszorg is voeding een fundament dat alle zorgactiviteiten voor eten en drinken omvat. Het is daarom belangrijk dat er in de opleiding tot bachelor verpleegkundige voldoende aandacht is voor voeding.

Al eeuwenlang zetten christenen zich in voor naasten die zorg nodig hebben. Veel zorginstellingen in Nederland zijn hiervan het gevolg. Voor veel mensen is het christelijke karakter van de zorg echter niet meer vanzelfsprekend. Dat kan ertoe leiden dat de christelijke oorsprong en bezieling van de zorg geen aandacht meer krijgen. In sommige gevallen wordt het dan een museumstuk: je kijkt er naar, maar het is iets van vroeger. De auteurs denken dat het ook anders kan. Zij reiken daarvoor bouwstenen aan voor zowel professionals, de zorgpraktijk als organisatie.