Er is weinig bekend over verpleegkundigen die participeren in ethische commissies of andere georganiseerde vormen van ethisch overleg. Toch fungeren er in Nederlandse zorginstellingen naar schatting enkele honderden ethische commissies met enkele verpleegkundige leden die om de zoveel jaar rouleren. De schatting is dat er, naast incidenteel overleg, duizenden verpleegkundigen per jaar deelnemen aan structureel ethisch overleg. Intussen ontbreken elementaire gegevens zoals: om hoeveel overleg en hoeveel verpleegkundigen gaat het? Of: wat hebben zij er aan? En: wat hebben ze er voor nodig?

Van verpleegkundigen wordt verwacht dat zij de kwaliteit van hun zorgverlening objectief meten aan de hand van kwaliteitsindicatoren.
Het scoren van de kwaliteitsindicatoren ervaren veel verpleegkundigen als een last.
Deze meetlast wordt doorbroken wanneer verpleegkundigen weten en ervaren wat het nut is van een kwaliteitsindicator en wanneer zij de ruimte hebben om zelf te bepalen wanneer meten relevant is.
Ondertussen is het van belang om oog te hebben voor de niet of moeilijk meetbare kwaliteit van de verpleegkundige zorg, zoals bejegening, luisteren en observeren.

In dit artikel wordt ingegaan op de vraag op welke manier cliëntfactoren samenhangen met uitval en burn out bij jonge professionals in de sector jeugd en gezin en welke mogelijkheden er zijn voor preventie.

Welke methoden worden gebruikt in het werkveld en hoe sluit dit aan bij het curriculum van de opleiding sociale studies?

In hoeverre zijn de supervisoren van de CHE zicht bewust van hun eigen morele referentiekader en in welke mate laten zij deze, bewust of onbewust, een rol spelen binnen de supervisiepraktijk.

Een onderzoek naar de invloed van ( ontbrekende ) competenties van beginnende professionals die werkzaam zijn in de sector Jeugd en Gezin op uitval en preventie daarvan.