Protocollair gestuurde zorg en individuele afstemming van verpleegkundige zorg lijken op gespannen voet te staan met elkaar, maar is dit ook zo? In de evidence-based practice (EBP) zijn drie componenten belangrijk voor een zorgvuldige besluitvorming: bewijs uit wetenschappelijk onderzoek, kennis over best practices en kennis over voorkeuren en waarden van zorgvragers. Veel belang wordt toegekend aan bewijs uit wetenschappelijk onderzoek dat vooral zichtbaar is in de toepassing in richtlijnen en protocollen.

‘Wat is goede hulp wanneer er sprake is geweest van seksueel misbruik in gezinnen?’ Deze vraag stond centraal tijdens een meerjarig onderzoek van het Lectoraat Jeugd en Gezin van de Christelijke Hogeschool Ede. In dit onderzoek is samengewerkt met enkele gespecialiseerde jeugdzorginstellingen die hun gezinsgerichte behandeling bij seksueel misbruik verder willen onderbouwen.

Het onderzoek ‘Professioneel Ouderschap in Gezinshuizen’ is een tweejarig project dat mede mogelijk gemaakt werd door een subsidieregeling van Stichting Innovatie Alliantie en uitgevoerd door een consortium bestaande uit de Christelijke Hogeschool Ede, Gezinshuis.com en Joozt LSG-Rentray. Als experts zijn betrokken bij dit project de Universiteit Utrecht, het Nederlands Jeugdinstituut, de Hogeschool van Amsterdam en Combinatie Jeugdzorg.
Het onderzoek draait om uithuisgeplaatste jongeren
met een complexe geschiedenis, die noodgedwongen in een

Ivan Boszormenyi Nagy introduced with his contextual therapy a challenging theory into the world of family therapy. It is rooted in a relational ethical perspective on human relations and shifts the focus of therapy from pathology to evoking reciprocal care and a genuine dialogue, based on the conviction that inter‐human relations are resources for individual growth and health. This article presents a research project on the practice of the founder himself, to describe how the principles of the contextual theory and therapy can be integrated into concrete therapeutic interventions.

Verpleegkundigen hebben de verantwoordelijkheid om gegevens te registreren over de kwaliteit van zorg. Potentiele verpleegproblemen als ondervoeding, valincidenten, decubitus, pijn, en delier zijn daarvoor indicatoren. Verpleegkundigen en verzorgenden vinden dit weliswaar belangrijk, maar ervaren het scoren van zulke complicatierisico’s vaak ook als een administratieve last. Welke factoren er nu precies voor zorgen dat ze meer of minder geneigd zijn om die kwaliteitsgegevens te verzamelen, was onbekend. Dit onderzoek moet daar meer licht op werpen.

Het gesprek is het instrument bij uitstek van de sociaal werker. Maar wat gebeurt er eigenlijk tijdens een professioneel gesprek? De analyse van drie gesprekssituaties in dit artikel toont aan wat we daarvan kunnen leren.