Jarenlang konden studenten internationale betrekkingen studeren zonder ook maar een woord over religie te horen. Daarin komt langzamerhand verandering. Maar het is niet genoeg, want veel mensen die nu werken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, of andere diplomatieke posten of internationale functies bezetten, hebben nooit systematisch scholing gehad over religie en de rol die het speelt in de internationale politiek. Daarin moet verandering komen.

What if religion was taken more seriously during the Iranian revolution in 1979? There are scholars who argue that it would have made a difference in international relations. These so-called ‘religionists’ argue that religion has unfortunately been neglected by International Relations. In their view, religion has never disappeared and it could even be argued that religion has seen a resurgence since the late 1960s. Why, therefore, has religion not been incorporated into theories of international relations? This book provides a critical reconstruction of the position of these religionists.

In the emerging sustainable Human Resource Management (HRM) literature, advocating to ‘rehumanize’ and pluralize HRM, dialogue is put forward as a silver bullet to cope with paradoxical tensions and pluralist workforces. This conceptual paper aims to add to the sustainable HRM literature by examining the position and application of dialogue within sustainable HRM, using ideas and concepts from dialogue literature and complexity thinking.

Purpose:
The study aims to explain the communicative basis of conflicts in which actors stand in opposition in defining a negotiated situation and to deepen knowledge of environmental conflict development, in particular on how frames are (re)shaped through discursive choices in interaction.

Design/methodology/approach:
This study adopts an interactional approach to framing and 1) identifies the frames shaped and reshaped in four environmental debates and 2) analyzes how framing activities affect the course of the debates.

Sinds 2011 kunnen kerken zich aanmelden bij de GroeneKerken, een initiatief van Tearfund, Kerk in Actie en inmiddels ook Maatschappij van Welstand. Een kerk laat daarmee zien dat het ernst wil maken met de verduurzaming van de geloofsgemeenschap. Na een gestage groei van het aantal deelnemende kerken in de afgelopen jaren nam in 2020 de stijging sterker toe. De groei bevestigt het beeld dat milieu en klimaat voor steeds meer gemeenten belangrijke onderwerpen zijn. Van de gemeenten die zich geen groene kerk noemen is nog maar weinig bekend hoe zij met duurzaamheid omgaan.

Superdiversiteit is de nieuwe norm, in ieder geval in de grotere steden in Nederland (en Europa). De historische meerderheid is in deze context een minderheid geworden, maar er is geen nieuwe meerderheid voor in de plaats gekomen. Iedereen maakt deel uit van een minderheid. Dat geeft enerzijds ruimte voor gelijkheid: het is niet langer nodig dat verschillende minderheden zich aan de dominante meerderheid aanpassen. Iedereen staat in zekere zin op gelijke hoogte. Anderzijds maakt dit het proces niet eenvoudiger, omdat iedereen zich aan iedereen zal moeten aanpassen.