Protocollair gestuurde zorg en individuele afstemming van verpleegkundige zorg lijken op gespannen voet te staan met elkaar, maar is dit ook zo? In de evidence-based practice (EBP) zijn drie componenten belangrijk voor een zorgvuldige besluitvorming: bewijs uit wetenschappelijk onderzoek, kennis over best practices en kennis over voorkeuren en waarden van zorgvragers. Veel belang wordt toegekend aan bewijs uit wetenschappelijk onderzoek dat vooral zichtbaar is in de toepassing in richtlijnen en protocollen.

Verpleegkundigen hebben de verantwoordelijkheid om gegevens te registreren over de kwaliteit van zorg. Potentiele verpleegproblemen als ondervoeding, valincidenten, decubitus, pijn, en delier zijn daarvoor indicatoren. Verpleegkundigen en verzorgenden vinden dit weliswaar belangrijk, maar ervaren het scoren van zulke complicatierisico’s vaak ook als een administratieve last. Welke factoren er nu precies voor zorgen dat ze meer of minder geneigd zijn om die kwaliteitsgegevens te verzamelen, was onbekend. Dit onderzoek moet daar meer licht op werpen.

Dit is de publieke presentatie van het associate lectoraat Christelijke Professie. Dit associate lectoraat werkt aan een theologische doordenking van beroepspraktijken in christelijke zorgorganisaties en Lelie zorggroep in het bijzonder. Het associate lectoraat is een strategische samenwerking tussen Lelie zorggroep en de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) en maakt deel uit van het CHE-lectoraat Geloven in context.

Dit onderzoek geeft een inkijkje in hoe een professionele leergemeenschap vorm gegeven kan worden en biedt een instrument om de kwaliteit van de gesprekken tussen leraren te bevorderen met behulp van een gespreksprotocol. De leergemeenschap is geïnspireerd op de kennisspiraal van Nonaka en Takeuchi waarbij wordt uitgegaan van een gezamenlijke leervraag.

Op bovenschools niveau hebben leerkrachten binnen een scholenvereniging voor primair onderwijs, een jaar lang een kennisgemeenschap gevormd, rondom het implementeren van handelingsgericht werken. De kennisspiraal van Nonaka en Takeuchi (1995), was het uitgangspunt, voor deze vorm van gezamenlijk leren. Middels het open interview is er onderzoek gedaan naar de aspecten die leerkrachten aangeven als zijnde voorwaardelijk om het gezamenlijk leren binnen een kennisgemeenschap als zinvol te ervaren.

Presently, many primary education schools in the Netherlands are in the middle of implementing a new way of dealing with diversiy (HGW), which tries to avoid the labeling of deficiencies, but emphasizes the cooperation between all parties involved (parents, teachers, students) to encourage student learning. The teacher is supposed to first identify the educational needs of all students and then cluster them. Conversations with children is recommended as one of the ways in which educational needs can be identified (Pameijer, Van Beukering & De Lange, 2009).