In dit artikel presenteren we de uitkomsten van een grootschalig praktijkgericht onderzoek naar de relatie tussen gezinshuisouders en ouders van jeugdigen die niet meer thuis kunnen wonen. De volgende onderzoeksvraag was daarbij leidend: Welke aanpak om tot een constructieve samenwerkingsrelatie te komen tussen ouders en gezinshuisouders, in de zorg en opvoeding van een jongere die niet meer thuis kan wonen, kan worden ontleend aan theorie en praktijk?

De resultaten die in dit artikel gepresenteerd worden, zijn afkomstig van een grootschalig praktijkgericht onderzoek naar de samenwerking tussen ouders en gezinshuisouders rondom het opvoeden van jongeren die in een gezinshuis wonen en daar met een langdurig perspectief geplaatst zijn. In een gezinshuis zorgt een daarvoor opgeleide opvoeder voor een aantal pleegkinderen die professionele aandacht nodig hebben. Het gaat om jongeren met diverse vormen van persoonlijke problematiek waarvan het merendeel lijdt onder de gevolgen van posttraumatische stress en problemen in de hechting.

Aan de Christelijke Hogeschool te Ede (CHE) is het lectoraat van Sociale Studies, Jeugd en Gezin in 2017 een onderzoek gestart naar de samenwerking bij gezinshuizen. Centraal in het onderzoek stond de vraag naar de samenwerking tussen de ouders van de jongeren en de gezinshuisouders. In dit onderzoek wilden de onderzoekers de stem van de jongeren in een gezinshuis laten horen, omdat die tot nog toe onderbelicht is gebleven. De volgende uitdaging was om te kijken op welke manier de kennis van de jongeren zo goed mogelijk ontsloten kon worden.

Op allerlei manieren ontwikkelen mensen het aandachtige bewustzijn dat onze werkelijkheid niet in bits en data te vangen valt. Op de een of andere manier moet de lofzang in ons zingen. In dit artikel beschrijft Gert Vierwind hoe een dergelijke liturgische bewustwording, misschien onverwacht, opbloeit bij adolescenten.

Dit is het vierde mini-magazine over het onderzoeksproject ‘Jouw Gezin, Mijn Zorg?’. In dit onderzoek staan gezinshuizen centraal. Zij bieden een plek aan jongeren die niet meer thuis kunnen wonen. Helaas komt het nog te vaak voor dat deze jongeren vroegtijdig een gezinshuis verlaten, met alle nadelige gevolgen van dien.

De samenwerking tussen hulpverleners en biologische ouders van uit huis geplaatste pubers loopt in de praktijk niet altijd even constructief. Want al wil iedereen het beste voor het kind, toch kan het flink schuren volgens Martine Noordegraaf, lector Jeugd & Gezin aan de CHE.