De accreditatie van Master Contextuele Benadering met glans behaald

Van der Meiden: ‘Zo’n accreditatie is een intensieve controle van alle onderdelen van de opleiding door een visitatiepanel bestaande uit mensen die hun sporen op het gebied van onderwijs en het vakgebied hebben verdiend. Ze doen dat aan de hand van vier door de NVAO uitgewerkte standaarden: De beoogde leerresultaten, de onderwijsleeromgeving, de toetsing en de gerealiseerde leeruitkomsten. De opleiding dient aan de hand van deze vier standaarden in een zelfevaluatie te beschrijven hoe de opleiding functioneert, wat goed gaat en wat nog verder ontwikkeling vraagt. Op de dag dat het panel de opleiding bezoekt, worden gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van alle relevante geledingen van de opleiding: directie, de coördinator, docenten en supervisoren, examencommissie, de betrokken lectoraten, het curriculumteam, en niet te vergeten de studenten en het werkveld waar studenten van deze opleiding terecht komen.’ 

Positief

‘Hoewel de visitatie van het panel al in januari van dit jaar plaatsvond, is op 11 augustus jl. de definitieve beoordeling van de NVAO op de mat gevallen. Gelukkig waren we in januari, aansluitend aan de visitatie al op de hoogte gesteld van hun eerste bevindingen: het panel was ronduit positief, soms zelfs lovend over onze Master Contextuele Benadering. Het uiteindelijke definitieve rapport bevestigde dat. De MCB voldoet aan alle standaarden waarmee deze samengevat een ambitieuze, goed opgezette en opleiding is, waar studenten met veel plezier studeren, waar het werkveld enthousiast is over deze studenten, waar de docenten over ruime inhoudelijke expertise beschikken, het programma, de toetsing en de onderzoeksbegeleiding op orde zijn, zodat deze samen met de uitstekende organisatie en coördinatie een waardevolle bijdrage levert aan de verrijking van het veld met professionals die de contextuele benadering hebben leren toepassen in complexe begeleidingssituaties.’

Relationele ethiek

‘De Master Contextuele Benadering leert haar studenten de theorie en werkwijze van de Hongaarse psychotherapeut Ivan Boszormenyi-Nagy te integreren in de praktijk van hulpverlening en onderwijs. Deze benadering gaat er van uit dat mensen elkaar nodig hebben om te bestaan, dat we gezien willen worden en tegelijk ook een diep verlangen hebben om van betekenis te zijn voor die ander. Die dieperliggende motivatie is de brandstof voor onderlinge verbondenheid en wederkerige zorg. Dat is wat in de contextuele benadering ‘relationele ethiek’ wordt genoemd. Het is de kern van goede relaties en het geeft de betrokkenen zelfvertrouwen, vrijheid en het besef van een zinvol leven.’ 

‘Die dieperliggende motivatie klinkt door in ons doen en laten. Denk aan onze loyaliteit aan onze ouders. Of aan hoe zij ons hebben opgevoed. Daar doorheen klinken ook de gebeurtenissen en ervaringen vanuit vorige generaties. Al die behulpzame en beschadigende ervaringen hebben invloed op wie we zijn en hoe we ons gedragen, inclusief de omgeving waarin we wonen, de samenleving en de cultuur waarin we opgroeien. Dat is onze ‘context’. Inzicht in die dieperliggende motivaties helpt de Master het soms ‘onbegrijpelijke’ gedrag van het kind, de ouders of de cliënten te begrijpen. Alleen zo kan er ruimte ontstaan voor een goed gesprek en wederzijds vertrouwen. Uiteindelijk biedt het ook de ingang voor een zoektocht naar herstel van die dieperliggende motivatie. Omdat leven vanuit die motivatie van wederkerige zorg mensen weer echt mens maakt.’