Wijkverpleegkundigen hebben een belangrijk rol in het verlenen van preventieve zorg. Zij gebruiken daarbij gestandaardiseerde, veelal digitale, classificatiesystemen waarin verpleegkundige diagnoses, gewenste resultaten en interventies worden geregistreerd. Deze systemen maken het mogelijk de kwaliteit van verpleegkundige zorg te onderzoeken en te verbeteren.

Het Trimbosrapport uit 2023 met de veelzeggende titel Harder, better, faster, stronger? agendeert de rol van onzekerheid in relatie tot prestatiedruk. De onderzoekers signaleren een ‘opeenstapeling van onzekerheden’ waar studenten onder lijden. Centrale vraag in dit hoofdstuk is daarom: hoe kan het hoger onderwijs reageren op de noodkreet die uit het Trimbosrapport klinkt en studenten beter leren omgaan met onzekerheid? Allereerst wordt geconstateerd dat meritocratie mede debet is aan onzekerheid en bovendien op een technocratische wijze kijkt naar de bestrijding daarvan.

Onderwijs voorbij de meritocratie bevat elf academische bijdragen en zes praktijkbijdragen die de verbeelding over goed onderwijs uitdagen en verrijken. De auteurs laten zich daarbij voeden door bronnen uit filosofie, pedagogiek en theologie. In de Epiloog beschrijven de auteurs drie thematische lijnen: (on)gelijkheid, dienstbaarheid en brede ontwikkeling. Ze beschrijven deze lijnen als onderdeel van een transformatie van het onderwijs om voorbij de meritocratie te kunnen geraken.

In de rol van ‘gezondheidsbevorderaar' hebben wijkverpleegkundigen een belangrijke taak bij het bevorderen van gezond eet- en drinkgedrag. In de praktijk vervullen wijkverpleegkundigen deze rol nog niet altijd. Het is onduidelijk welke factoren hierop invloed hebben. Het doel van deze studie was het in kaart brengen van belemmerende en bevorderende factoren die wijkverpleegkundigen ervaren in het bevorderen van gezond eet- en drinkgedrag van cliënten. En ook: welke factoren hebben daarom aandacht nodig in professionalisering?

Prestaties, prestaties, prestaties. Het onderwijs lijdt aan prestatiepijn die alsmaar heviger wordt. Kunnen leerlingen, docenten en scholen de oplopende prestatieverplichtingen wel nakomen? Als we met nog meer inspanning voor betere prestaties nauwelijks verder komen, waarmee dan wel?

Wat is er aan de hand als er zoveel problemen met prestaties zijn in het onderwijs? Dit is de inleiding van een bundel waarin fundamentele reflectie wordt beoefend. We leven in een meritocratische samenleving. Dit meritocratisch ideaal werkt als een stille ideologie door in het onderwijs(beleid). Dit hoofdstuk betoogt dat radicale bezinning op deze ideologie in het onderwijs en vooral nieuwe ‘verbeeldingskracht’ over onderwijs voorbij dat meritocratisch ideaal nodig is.